Silybum marianum L., познат и како бел трн, се користи илјадници години поради неговите лековити својства. Растението потекнува од медитеранскиот регион и се одгледува и за медицински и за кулинарски цели.
Белиот трн е најпознат по неговата употреба во лекување на заболувања на црниот дроб. Активното соединение во белиот (млечниот) трн е силимарин, за кој се покажа дека има хепатопротективно дејство. Работи така што ги зајакнува клеточните мембрани во црниот дроб, ги спречува токсините да навлезат во клетките и да предизвикаат оштетување.
Белиот трн не е корисен само за здравјето на црниот дроб. Студиите исто така покажаа дека силимаринот има антиинфламаторни својства, што го прави корисен за лекување на состојби како што се артритис и астма. Исто така, се покажа дека има антиоксидантни ефекти, заштитувајќи го телото од штетните ефекти на слободните радикали.
Друга потенцијална употреба на белиот трн е во лекувањето на дијабетес. Одредени истражувања покажуваат дека силимаринот може да ја подобри отпорноста на инсулин, да го намали воспалението и да го намали нивото на шеќер во крвта кај луѓето со дијабетес тип 2.
Покрај здравствените придобивки, белиот трн се користи и во готвењето. Листовите може да се јадат сирови или варени, а семките може да се сомелат во брашно и да се користат за печење.
Генерално, белиот трн е разновидна и корисна билка со долга историја на употреба во древната медицина. Иако се потребни повеќе истражувања за целосно да се разберат неговите потенцијални придобивки, јасно е дека силимаринот има потенцијал да биде вредна состојка за лекување на различни здравствени состојби.
