Луѓето кои постојано доцнат често се оптимисти и нереални, а таквиот начин на размислување влијае на нивната перцепција за времето.
Тоа не го прават намерно, туку искрено веруваат дека ќе успеат да направат се што планирале и навреме да стигнат таму каде што треба. Но, тој план секогаш им дава неуспех и тие секогаш доцнат, објаснува Дијана Делонзор во книгата „Никогаш не доцни повторно“.
Таа додава дека таквите луѓе знаат дека запамтиле едно сеќавање, можеби и една деценија, кога навистина успеале да завршат се и да стигнат некаде во договореното време, па мислат дека можат повторно.
Професорот по психологија Џеф Конте од Универзитетот во Сан Диего спроведе истражување на оваа тема – тој испитуваше два типа на личности – тип А (нетрпеливи и конкурентени) и тип Б (креативени и опуштени). Поединците склони кон доцнење биле класифицирани како тип Б.
Задачата на испитаниците од двете групи беше да се обидат да погодат колку време поминало (и поминало точно една минута). Луѓето од групата А кажаа 58 секунди, а луѓето од групата Б кажаа 77 секунди. Со ова тој докажа дека луѓето кои постојано доцнат навистина имаат поинаква перцепција за времето, односно немаат соодветно чувство за текот на времето.
Исто така, овие типови на луѓе не се лутат кога другите доцнат, бидејќи ја гледаат пошироката слика. Покрај тоа, тие се поспонтани, не се замараат со работи на кои не можат да влијаат, на пр. со доцнењето наавтобусот и сл. Затоа околу себе шират позитивна енергија која е пријатна за другите.
Тие се способни да ги спакуваат работите во торба пет минути пред поаѓање, да најдат сместување или лет во последен момент… Тие се оптимисти и не мислат дека нема да успеат во она што го зацртале, дури и да го направат тоа во последен момент.
Поради ова, тие знаат да бидат поуспешни во животот и имаат шанса да живеат подолго од луѓето кои никогаш не доцнат. Но, тие имаат и свои недостатоци, велат истражувачите. Бидејќи не можат да го контролираат времето, често немаат контрола ниту врз парите, не се упорни на пр. завршувајќи ја диетата што ја започнале. Тие живеат повеќе за сегашноста отколку за иднината, па затоа штедењето за старост не им е силна страна.
