Денеска се празнува Свети Ларар, меѓу народот попознат како Лазарова сабота – денот кога низ улиците одекнуваат гласовите на лазарките, а пролетта официјално влегува во нашите души. Во народната традиција, овој ден има посебна магија – мешавина од вера, надеж, љубов и благослов.
Лазарките – млади девојчиња облечени во народни носии, со венчиња од пролетни цветови во косите – одат од куќа на куќа, пеејќи песни со кои носат здравје, плодност и бериќет. За возврат, домаќините ги даруваат со јајца, пари, јаткасти плодови и други симболични подароци.
Но што точно славиме денес?
Потеклото на Лазарова сабота
Лазарова сабота се слави една недела пред Велигден и е поврзана со воскресението на Свети Лазар, пријателот на Исус Христос. Според христијанската вера, овој ден е симбол на надежта и победата над смртта. Но во македонската традиција, празникот добил и дополнително значење – народен ритуал за будење на природата и славење на животот.
Лазарките – весници на пролетта
Самиот обичај има длабоки корени во предхристијанските верувања. Девојчињата што лазаруваат се сметале за носителки на плодност, благослов и среќа. Со своите песни ги „отвораат“ домовите, полињата и срцата. Во некои краеви се верува дека девојка што не лазарувала, нема да се омажи таа година.
Различни обичаи низ Македонија
Во Охрид, лазарките носат специјално изработени венци со диви цветови, во Битолско се пеат стари песни што се пренесувале усно со векови, а во Кочанско, лазарките понекогаш носат и кошнички со рачно украсени јајца. Секој регион има своја боја, своја песна, своја приказна.
Ден за сеќавање и благодарност
Во светот кој брза и заборава, Лазарова сабота нè потсетува да застанеме, да се навратиме на корените и да ја почувствуваме топлината на традицијата. Да се сетиме на бабите што нè носеле на лазарење, на песните што сме ги учеле во училиште, на мирисот на пролет и тишината по првото „Лазаре, девојче…“